Na początku chyba byliśmy trochę oszołomieni. Ogrom miasta, ludzi, niekończący się szalony ruch na ulicach. W głowie miliony pytań - czy to jest miejsce dla nas? Czy to jest miasto, w którym moglibyśmy zostać już na dużej, moglibyśmy żyć? Jak to jest? Jak wygląda ta zwykła codzienność w takim mieście jak Londyn? Pośpiech wśród wiktoriańskich kamienic i oszklonych drapaczy chmur. Pod kroplami ciepłego angielskiego deszczu. Daleko od tego, co pewne i znane. W hostelu, na ulicach czy w kawiarniach wciąż spotykaliśmy wiele ludzi poszukujących tu szczęścia, pracy, pieniędzy - tej lepszej przyszłości. Młodzi zakuwający receptury drinków, by dostać tę pracę barmana, i ci starsi, którzy w rodzimym kraju pozostawiali swoje rodziny, ci marzący o tej lepszej pracy, wynajęciu mieszkania i sprowadzeniu jak najszybciej do Anglii swoich najbliższych.

            Jak poznać to miasto w tak krótkim czasie i zdecydować? Niemożliwe. Ale... można „to” naprawdę poczuć, a po wyjeździe stąd tak bardzo już za tym tęsknić. Za klimatem, toczącym się bez przerwy życiem, tłumami na ulicach, w barach i w pubach, niezależnie od dnia i godziny. Zawsze i wszędzie - ruch, głośne rozmowy i śmiech. Wszyscy tak różni pod względem etnicznym, kulturowym, różni pod względem stylu i ubioru, ale wszyscy bawiący się tu wspólnie razem. Ponad podziałami i stereotypami. Każdy z osobna wnoszący w ten niezwykły świat swoją oryginalność i barwność. I jeszcze to wewnętrzne poczucie, ta ochota, by tak po prostu uśmiechnąć się do tej obcej, mijającej cię na ulicy osoby - bo tutaj nikt nie chodzi z głową wbitą w ziemię udając, że cały świat dookoła przecież nie istnieje. Bo tutaj nikt nie spojrzy na ciebie przez to dziwnie czy podejrzanie. Tutaj każdy to odwzajemni, a najprawdopodobniej jeszcze zagada, a na koniec zawoła do Ciebie, tak po prostu - have a nice day! Bo tutaj, gdy jesteś zadowolony, szczęśliwy - nie musisz się wstydzić. Masz do tego pełne prawo - prawo, by być sobą i cieszyć się tym, co masz i tym, co cię otacza.

            I tak jak różnorodni są tutaj ludzie, tak różne jest samo miasto - jego architektura i wciąż żywa, wyłaniająca się na każdym kroku, jego niezwykła historia. Po prostu - by poznać i zrozumieć Londyn - trzeba poznać jego przeszłość i tradycje. Wiedzieć na czyich śladach stąpa dzisiejsze, tak zabiegane miasto. Nam udało się to poniekąd dzięki cyklowi darmowych wycieczek Free Tour of London. Teraz już wiemy, gdzie w Londynie znajduje się najstarszy sklep z herbatą, którego logo było tym pierwszym zarejestrowanym w Europie, i gdzie zupełnie za darmo skosztować można różnych rodzajów herbat. Wiemy też, że piękny budynek Sądu Najwyższego o wyglądzie średniowiecznego, gotyckiego zamku tak naprawdę ma jedyne 150 lat, a również, że...

            The city of London, które jest częścią ścisłego centrum miasta o wielkości równej mili kwadratowej, nie podlega tak naprawdę władzy królewskiej, a tylko i wyłącznie parlamentowi przez co w jego granicach obowiązuje zupełnie inne prawo, a nawet podatki. Na straży zaś wjazdu do tej dzielnicy Londynu (miasta w mieście) stoi nie pomnik króla, a statua dumnego smoka. Że katedra św. Pawła miała być katedrą gotycką, protestancką (i takiej właśnie chciał lud), a na jej obszarze, choć ta znajduje się właśnie w obrębie The city of London, władzę znów ma monarchia. Wiemy, w którym cichym zakątku znajduje się kościół proletariuszy mieszczący najbardziej prestiżową w Anglii szkołę prawniczą. A także, w której to dokładnie wąziutkiej uliczce znajduje się najstarszy w Londynie pub - Ye Ole Cheshire Cheese - gdzie przesiadywał Mark Twain i Karol Dickens. Że w kamiennej Tower of London, w której zawsze znajdować się miało 5 kruków (jako symbol bezpieczeństwa Anglii) - tym czarnym ptakom podcinano skrzydła, tak by nie mogły opuścić twierdzy, a mieszkańcy mogli czuć się dzięki temu bezpiecznie. Wieże zaś pięknego zwodzonego Tower bridge, dawniej były niebezpiecznym miejscem schadzek prostytutek i zbrodniarzy - przemierzenie bowiem pieszo mostu górą trwało dokładnie tyle samo, co leniwe odczekanie na jego zamknięcie na dole - dokładnie180 sekund. Współcześnie mieści się tam muzeum.

            Właśnie, londyńskie muzea...czyli kultura, sztuka i historia dostępna, i otwarta - zupełnie za darmo - dla wszystkich. British Museum ze zbiorami dziedzictwa całej starożytnej Europy, Azji i Afryki; Victoria and Albert Museum - największe muzeum sztuki i rzemiosła artystycznego w Londynie, w którym każdy z eksponatów opatrzony jest dokładnym i przede wszystkim ciekawym opisem historycznym; The National Gallery z imponującym zbiorami Moneta i van Gogha; The Natural History Museum, a także klimatyczna British Library, w której natrafiliśmy na ekspozycje z notatkami min. da Vinciego i Galileusza, a także na wystawę pierwszych tworzonych odręcznie map podczas brytyjskiej wyprawy na Grenlandię... A przecież jeszcze tak wiele zostało do zobaczenia, tak wiele...

            I jeszcze Soho ze swoimi kolorowymi kamienicami, niezliczoną ilością teatrów i musicali, pubów i tłumem ludzi. Soho, które nigdy nie śpi. A w tym wszystkim jeszcze przesiąknięte aromatycznymi zapachami, kolorowe i udekorowane czerwonymi lampionami Chinatown... Pamiętam tamten nasz wieczór jak zamówiliśmy na wynos ryż z warzywnymi rozmaitościami, jak usiedliśmy na krawężniku jednej z ciasnych uliczek Soho i obserwowaliśmy to tętniące życiem niezwykłe miasto.

            Miasto różnorodności, kultur i barw. Miasto, gdzie historia przeplata się ze współczesnością, a słońce z kroplami deszczu. Miasto, gdzie TO wszystko tworzy idealną, pełną życia i uśmiechu, całość.

            Zaryzykujemy.