Trochę historii miasta. W starożytności Bari było małą, rzymską osadą, znaną pod nazwą Barium, która od VI w. słynęła z najważniejszego i największego portu morskiego w południowo-wschodniej Italii. Od 873 r. miasto znajdowało się pod panowaniem Bizancjum, a około 965 r. Stratēgos Bari (wojskowi o tytule odpowiadającym rangą dzisiejszym generałom bądź admirałom) otrzymali tytuł katepano Italii, co przez zaczerpnięcie z języka greckiego oznaczało, że stali się "najważniejsi" w państwie. W kwietniu 1071 r. Cesarstwo Bizantyjskie utraciło kontrolę nad miastem, co ostatecznie położyło kres bizantyńskiemu panowaniu w południowej części półwyspu. W wiekach XI-XIII Bari stało się punktem zbornym rycerzy chrześcijańskich biorących udział w wyprawach krzyżowych i w tym czasie także przekształciło się w zamożną republikę czerpiącą swe bogactwa z handlu morskiego. W XIII w. cesarz i król Sycylii - Fryderyk II rozbudował system obronny miasta, m.in. imponujący do dziś normandzki zamek. Następnie miasto otrzymało tytuł samodzielnego księstwa Bari należącego do rodu Sforzów, i tu nasz polski element, z którego pochodziła żona Zygmunta I Starego, królowa Bona. W 1558 przeszło pod panowanie królestwa Neapolu, po czym podupadło, by znów rozkwitnąć w wieku XVIII i zachwycać aż do dzisiaj.

            Kolorowa starówka. Obecnie miasto można podzielić na starą i nową część, a w tej pierwszej i najbardziej urokliwej, przeniesiemy się pod względem architektonicznym w czasy średniowieczne, na stare miasto, la Citta’ Vecchia. Pełno w nim krętych i wąskich uliczek z jasno kolorowymi domami i małymi, zielonymi podwórkami. Barwne okiennice i zawieszone dosłownie wszędzie pranie. Starówka Bari jako jedna z nielicznych (wśród dużych miast europejskich) zamieszkana jest w całości przez biedotę, ale może właśnie dzięki temu tak silnie obecna jest tu włoska tradycja, a mieszkańcy nie przejmują się sztucznymi pozorami i udawanym pokazywaniem się przed innymi. Spacerując tamtędy możemy spotkać kobiety lepiące przed domami makaron, który następnie suszy się na specjalnie przygotowanych stołach. Do środka niektórych kamienic można nawet zajrzeć i poczuć jak przez wnętrza przenika zapach przyprawionego jedzenia, a zewsząd dobiegają gwarne rozmowy włoskich rodzin. Co chwilę mija nas motorynka z pędzącym gdzieś i krzyczącym coś do kolegów, młodym chłopakiem. Mam wrażenie, że ludzie nie wstydzą się tutaj tego kim są i jak żyją, gorący temperament wypełnia ich codzienność prostym szczęściem i dumą. Na skwerkach można usiąść w małej kawiarence i wypić przepyszną kawę za mniej niż jedno Euro. Zatopić się w atmosferze tętniącego tu życia, włoskiego nie przejmowania się przyszłością.

            Gdy skończymy nasz spacer przez stare miasto, warto jest przejść się nad brzeg morza, usiąść w cieniu wysokiej palmy i zanurzyć spojrzenie w ogromie tutejszego portu. Poczuć na skórze podmuch morskiej bryzy i zachwycić się zróżnicowaniem pod względem wyglądu, kolorów oraz wielkości odpoczywających tu i płynących, gdzieś za błękitny horyzont, statków...

PS. Warto jest śledzić loty do Bari bo czasem pojawiają się w naprawdę okazyjnych cenach, polecam zaglądać od czasu do czasu TUTAJ :)