Wybrzeże Algarve

grudnia 04, 2014


            Szum oceanu. Delikatny piasek pod stopami. Promienie słońca łaskoczące twarz. Dookoła klify w pomarańczowych odcieniach i skały układające się w rozmaite, magiczne kształty - ciasne zakamarki, łuki, jaskinie...  I można, by tak spacerować godzinami, błądzić w skalistym labiryncie, wśród rzeźb wody i wiatru. Prawdziwego piękna natury. Odkrywać kolejne zapierające dech w piersiach przybrzeżne zatoki. I ta pustka. Kompletna pustka. Odpoczynek od ludzi, miasta, krzyków, od chaosu. Tylko my i jedne z najpiękniejszych plaż Europy, my w podróży przez południe Portugalii.



            To niesamowite uczucie, gdy budzę się rano, a cały pokój rozświetla słońce, bosymi stopami przemykam przez chłodną jeszcze podłogę i podchodzę do okna...  a wtedy roztacza się przede mną widok na lagunę Ria Formosa. Błękitne rozlewiska, zieleń wybrzeża i malutkie, rybackie łódeczki. Uśmiecham się. Już wiem, co na dzisiaj planujemy, już wiem, że nie będę się przejmować żadnymi obowiązkami. To wszystko zostało, gdzieś daleko, daleko za mną. Biorę do ręki naszą małą mapkę i zerkam na zaznaczone na niej nazwy. Tak, już wiem.





            Praia Dos Tres Irmaos. Kamienna ścieżka skryta w gąszczu migdałowców i drzew figowych. Wąziutka droga prowadząca w dół, do drobnego, mięciutkiego piasku. Kolory, zapachy, ta wiosenna zapomniana już przez nas świeżość. I pojawiające się już tam, po lewej, wysokie, czerwono-pomarańczowe klify. I dalej, przez ciasną, skalistą szczelinę. By już za nią ujrzeć piękną, hipnotyzującą zatokę - piaszczystą plażę otoczoną skałami pełnymi jaskiń, przeróżnych wgłębień, szczelin i łuków. Ale chcemy więcej, dalej, chcemy odkrywać, przeciskać się przez kolejne zakamarki. Chcemy odnajdywać kolejne zatoki... Podbiegam do wody, czuję jak oblewają mnie chłodne fale oceanu. Uciekam. Krzyczę i śmieję się jak dziecko. Czuję się szczęśliwa. Tak bardzo szczęśliwa. W tak pięknym miejscu.


            Carvoeiro. Malutkie, spokojne miasteczko. Białe, niziutkie kamieniczki, udekorowane kolorowymi paskami. Kawiarenki i restauracyjki. Unoszący się zapach owoców morza. Wąziutkie uliczki biegnące w dół, do plaży. Piaszczystej zatoki otoczonej przez piętrzące się, pomarańczowe klify. A na ich szczycie - słaniające się w dół domki, wijące się wśród nich dróżki i schodki. I jeszcze ten błękit nieba z zarysowującymi się delikatnymi chmurami. Jak za pociągnięciem pędzla. Promienie słońca odbijające się o wzburzoną powierzchnię oceanu. Artyzm natury i sztuka człowieka. Mały, inny, piękny świat. Idealna całość.


            Benagil. Czyli powód, by wrócić. Piękna, szeroka, otoczona wysokimi skałami plaża - początek drogi, by ujrzeć - the most wanted cave. Jaskinię z okrągłą szczeliną na sklepieniu. Przeprawa łódką była jednak wtedy niemożliwa. Wrócimy. Na pewno.


            Marinha. Widok z samego szczytu klifów. Panorama głębi oceanu, zatopionych w nim, pnących się w górę skał, schowanych plaż o pomarańczowym piasku i jeszcze widok na te dwie, tak piękne, położone tuż obok siebie, jaskinie. Aż chce się stanąć, tak przy samej krawędzi i rozsunąć ręce. Poczuć na swoim ciele i we włosach oceaniczną bryzę. Wpatrywać się - w horyzont skał i niekończącej się wody - i spróbować, choć na najdrobniejszą chwilę, doznać tego uczucia fizycznej wolności. Magii stanu umysłu. Magii tego miejsca.


            Carvalho. Przejście przez wąziutką szczelinę, po wydrążonych w piaskowcu schodkach. Przejście do bajki. Do plaży wśród skał w odcieniach żółci i różu. Zatoki z widokiem na tę jedną, piętrzącą się na samym środku, samotną, spiczastą skałę... Pragnęłam tam zostać, usiąść na piasku i zatrzymać czas. Nasycić się. Stworzyć tę fotografię w głowie. Pamiętać i czuć to wszystko już na zawsze. Ten zachwyt, ten spokój. Słyszeć ten harmonijny szum.




Już tęsknię.


Podziel się tą historią:

Tags:

Czasem dobrze jest gdzieś usiąść, zamknąć oczy i oderwać się od wszystkiego. W wyobraźni przywołać wspomnienia, znów poczuć promienie słońca na twarzy. Synestezja obrazów, zapachów i przeżyć. Magia podróży... bo choć miejsca zostawia się za sobą, doznania zostają w nas na zawsze.

Zaciekawią Cię też:

11 komentarze

  1. Dora4 grudnia 2014 21:49

    Ale Ci zazdroszczę, no trudno, nie ukrywam tego. Zazdroszczę słońca, ciepłego wiatru, widoków i tego, że mogłaś chodzić boso. Cisza, spokój, uuuuuuu ja też chcę....
    Pozdrawiam, zmarznięta i spragniona słońca Dorota

    OdpowiedzUsuń
  2. Unknown6 grudnia 2014 05:18

    Ale tam pięknie ! Nic tylko pozazdrościć takich wakacji :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Retro blue6 grudnia 2014 23:56

    Chcialabym poczuc ten piach pod stopami..
    I w tym malym miasteczku wypic swietna, portugalska kawe.
    Pieknie opowiedziane:)

    OdpowiedzUsuń
  4. Ewa (lifegoodmorning)7 grudnia 2014 00:18

    Właśnie się zastanawiam czy wybrać się tam w okresie świątecznym. Chciałabym bardzo, ale nie wiem czy odnajdę ten urok co latem.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Pemela Kaczmarek7 grudnia 2014 00:27

      Ja byłam teraz w okresie 26.11 - 2.12 i za dnia było bardzo cieplutko, po 21 - 22 stopnie, świeciło słoneczko. Wieczorami jednak robiło się już dość chłodno, bardzo często padało i wiało od oceanu. Więc trzeba się nastawić na wcześniejsze wstawanie i korzystanie jak najbardziej z 1. połowy dnia :) Ale ogromny plus bycia tam teraz, nie w sezonie - to zupełna pustka w tych zatokach, plażach. Błogi spokój... Tak samo w miasteczkach. Można dobrze zaobserwować wtedy jak żyją miejscowi :)

      Usuń
  5. Mo.7 grudnia 2014 11:28

    A mi teraz zabrakło słów...No bo jak skomentować taki ogrom piękna? Miałam tam być w tym roku ale wyrzuty sumienia, że tak rzadko jeździmy po Polsce spowodowały, że zamiast południa Portugalii wybraliśmy południe naszego kraju :). No ale mam nadzieję, że kiedyś zobaczę te cuda na własne oczy.

    OdpowiedzUsuń
  6. jakubskarpetowski7 grudnia 2014 15:35

    Już dawno zauważyłem, ale dopiero teraz pochwalę - masz świetne wyczucie co do ilości tekstu i zdjęć w internecie! I oczywiście - zazdrość i zachwyt niezmiennie pozostają we mnie, gdy czytam Twoje wpisy. ;)

    OdpowiedzUsuń
  7. Unknown7 grudnia 2014 15:36

    Ale tam pięknie!! Super zdjęcia no I jak zwykle cudownie się czyta :-) Pozdrawiam!!

    OdpowiedzUsuń
  8. Agnieszka F.12 grudnia 2014 16:40

    Oj, marzy mi sie, marzy... Cudownie! :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Beatriz30 grudnia 2014 22:13

    Pięknie! Mam nadzieję, że uda mi się tam dotrzeć w przyszłym roku! Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  10. https://norwegiairesztaświata.pl18 marca 2018 15:32

    To najpiękniejsze plaże jakie widziałam i mam wielką ochotę tam wrócić jeszcze raz :)

    OdpowiedzUsuń

Jak podobała Ci się ta podróż? Powiedz mi, co myślisz!

Polecam:

Pokaż wszystko